Statystyki:
Odległość: 121.50 km;
Czas: 04:50 h
Średnia: 25.14 km/h;
Temperatura:26.0;
Czas: 04:50 h
Średnia: 25.14 km/h;
Temperatura:26.0;
Na Ośno Lubuskie - skwar, burza i gradobicie
Wtorek, 1 maja 2012 | Komentarze 2
Wstając dzisiaj nawet nie myślałem o wycieczce rowerowej. Prognoza pogody coś nieśmiało wspominała o burzy. Pytam się Sławka czy by się gdzieś może czasem nie przejechał. Nie ma czasu. Hmm .. rzut oka na mapę. Może jakąś seteczkę zrobię sobie sam? Parę minut z MapSourcem i zdecydowałem się na Ośno Lubuskie. Jakaś skrzynka geocache tam jest, słoneczko świeci, dystans taki w sam raz (wychodziło wg mapy jakieś 110 km). No to jadę.
Najpierw na Nowiny Wielkie Królewskim Szlakiem Rowerowym. Gdzieś w okolicach Bogdańca patrzę, a tu jakaś ekipa z krzyżem idzie. Całą szerokością ścieżki rowerowej i chodnika. Idą w moim kierunku, czyli widzą mnie, zwolniłem więc znacznie, ustawiłem się po prawej stronie ścieżki rowerowej i toczę się czekając aż zrobią mi miejsce. Ale gdzie tam. Babsztyl dzierżący krzyż, patrząc na mnie z zaciętą miną, lezie ani myśląc by zrobić mi choć trochę miejsca. Zacząłem więc drzeć się "Przepraszam, przepraszam" i jakoś przecisnąłem się 20 cm trawnikiem dzielącym ścieżkę od ruchliwej drogi. Lekko mnie krew zalała. Na dodatek jakiś moher rzucił, że mógłbym zejść z roweru. Nosz co za bydło. Święte krowy się znalazły. To ja jadąc ścieżką rowerową będę stawał i przepuszczał te kilkanaście osób co nie potrafi zrobić pół metra wolnego? Może mam zatrzymać się i klęknąć na poboczu?
Ale w sumie darowałem sobie komentarz, bo nie miałem zamiaru psuć sobie dnia kłótnią z toczącymi pianę babciami. Jeszcze zaczęły by mnie ganiać po okolicznych lasach i poobijany bym wrócił do domu. Zacisnąłem więc zęby i pojechałem dalej.
W Świerkocinie natknąłem się na gigantyczny korek, który okazał się kolejką do Zoo Safari. To była chyba z 1.5 km kolejka. Nie wiem, nigdy nie byłem w tym Zoo, ciekawe czy warte jest by tyle czasu siedzieć w gorącym nagrzanym samochodzie.
Potem, aż do Ośna Lubuskiego jechałem sobie spokojnie z wiejącym w plecki delikatnym wiaterkiem. W samym Ośnie średnią miałem 26.5 km/h czyli całkiem niezły wynik.
Szkoda tylko, że zapomniałem w domu przeczytać opis gdzie jest ukryta skrzynka geocache. Dojechałem do miejsca ukrycia, patrzę na basztę i zacząłem zastanawiać się na co ja w ogóle paczam. Baszta ładna, mur miejski zacny, ale przecież nie będę przerzucał wszystkich kamieni w poszukiwaniu skrzynki.
No nic ... opis (dość skąpy) baszty przeczytałem, pobiegałem po okolicy i popstrykałem nieco fotek (widok armaty skierowanej na Berlin bezcenny) i nagle niebo mi nad głową zawarczało. Oho ... się będzie działo. Obiecana przez pogodynka.pl burza. A ja grubo ponad 2 godziny jazdy od domu.
No nic ... hyc na rowerek i jadę ku Sulęcinowi. W sumie jadąc trasą którą przyjechałem byłoby szybciej, ale jakoś nie chciało mi się telepać tą samą drogą. Tak więc ... na Sulęcin ... z czarnymi chmurami za plecami i wiatrem wiejącym bardziej w twarz niż plecy. Do tego, jako że w Ośnie raczej nie posiedziałem sobie, odcięło mi prąd. No i zaczęły się górki i góreczki. No i woda zaczęła mi się kończyć, a sklepy raczej pozamykane. Psia krew.
Wtem ... cud. Jakaś pani, z jak mniemam mężem, zjeżdżała właśnie ze sporej górki pod którą własnie podjeżdżałem męcząc się okrutnie, i wypadła jej z koszyka butelka połerade. Mężuś chciał się zatrzymać, ale ona tylko krzyknęła by zostawił tą butelkę bo nie warto się zatrzymywać. Nie warto ? Nie warto ?!?! Cudowny napój o kolorze denaturatu. Wypiłem do ostatniej kropelki wyciskając butelkę.
Pokrzepiony napojem ruszyłem na Sulęcin. W Sulęcinie posiedziałem kilkanaście minut by zregenerować siły. Spojrzałem na GPS. Pokazywał mi najkrótszą trasę przez Nowiny Wielkie. No chyba go pogięło. Ignorując jego wskazania skręciłem na Wędrzyn w okolicach którego jest stara poradziecka baza atomowa. A raczej jej resztki. Byliśmy tam ze Sławkiem w zeszłym roku i już ją rozbierali. Bunkry pewnie już są tam zasypane.
W Wędrzynie na podjeździe zauważyłem jeszcze jeden bunkier. Atomówek raczej tam nie trzymali :)
Po minięciu Lubniewic zatrzymałem się jeszcze na chwilę na parkingu leśnym, ale coraz głośniejsze grzmoty zmusiły mnie do dalszej jazdy. Obejrzałem się ... Jezu Chryste. Przyspieszyłem. Dość sporu kawałek był teraz z lekkiej górki tak więc z 10 km zasuwałem z 30-35 km/h. Padać zaczęło gdy rozpędzony wjechałem na nowy most. Najpierw to był lekki prysznic. W sumie byłem zgrzany 115 km jazdą i był on nawet przyjemny. Po minucie nie było mi już przyjemnie. Lało ... lało jak z cebra ... ściągnąłem okulary bo już nic przez nie nie widziałem. Czułem się jakby mi ktoś lał na głowę wiadra wody. Na Posejdona ... to było przegięcie.
Po chwili do radosnego repertuaru doszedł grad. Zacząłem obłąkańczo się śmiać. Stojąc na czerwonym świetle poczułem na sobie przerażone spojrzenia kierowców. Koleś z rowerem stojący w strugach deszczu, zdzielany po twarzy gradem, z szalonym uśmiechem na twarzy oświetlanym co chwila błyskawicami, musiał przerażać.
Ktoś, w stojącym obok bloku, otworzył na parterze okno i zawołał żebym schował się w klatce. Powoli obróciłem głowę do niego i uśmiechnąłem się szerzej. Okno zostało szybko zamknięte.
Na przejściu zmieniło się światło i ruszyłem dalej. Pod górkę z wodą spływającą z bocznych uliczek i tworzącą na ulicy rzekę. Tak ... rzekę. Cześć samochodów zatrzymała się na chodnikach by przeczekać ten potop. Przejeżdżając przez niektóre skrzyżowania wylewająca się woda niemal przewracała mnie i zalewała koła prawie do piast.
Niedawno składałem te koła. Piasty są nowe i w ich opisie było podane, że są 400% bardziej szczelne niż inne wiodące na rynku piasty. Mam nadzieję, bo to był deszcz o wilgotności 400%.
Wreszcie dotarłem do klatki schodowej swojego mieszkania. Idąc schodami, niosąc rower na plecach, z wodą która lecąc ze mnie tworzyła malownicze kaskady na stopniach, spotkałem sąsiada. Spytał się mnie "Co zmokłeś?". Stanąłem i uśmiechnąłem się. Sąsiad szybko sobie poszedł. Chyba się przestraszył.
Najpierw na Nowiny Wielkie Królewskim Szlakiem Rowerowym. Gdzieś w okolicach Bogdańca patrzę, a tu jakaś ekipa z krzyżem idzie. Całą szerokością ścieżki rowerowej i chodnika. Idą w moim kierunku, czyli widzą mnie, zwolniłem więc znacznie, ustawiłem się po prawej stronie ścieżki rowerowej i toczę się czekając aż zrobią mi miejsce. Ale gdzie tam. Babsztyl dzierżący krzyż, patrząc na mnie z zaciętą miną, lezie ani myśląc by zrobić mi choć trochę miejsca. Zacząłem więc drzeć się "Przepraszam, przepraszam" i jakoś przecisnąłem się 20 cm trawnikiem dzielącym ścieżkę od ruchliwej drogi. Lekko mnie krew zalała. Na dodatek jakiś moher rzucił, że mógłbym zejść z roweru. Nosz co za bydło. Święte krowy się znalazły. To ja jadąc ścieżką rowerową będę stawał i przepuszczał te kilkanaście osób co nie potrafi zrobić pół metra wolnego? Może mam zatrzymać się i klęknąć na poboczu?
Ale w sumie darowałem sobie komentarz, bo nie miałem zamiaru psuć sobie dnia kłótnią z toczącymi pianę babciami. Jeszcze zaczęły by mnie ganiać po okolicznych lasach i poobijany bym wrócił do domu. Zacisnąłem więc zęby i pojechałem dalej.
W Świerkocinie natknąłem się na gigantyczny korek, który okazał się kolejką do Zoo Safari. To była chyba z 1.5 km kolejka. Nie wiem, nigdy nie byłem w tym Zoo, ciekawe czy warte jest by tyle czasu siedzieć w gorącym nagrzanym samochodzie.
Potem, aż do Ośna Lubuskiego jechałem sobie spokojnie z wiejącym w plecki delikatnym wiaterkiem. W samym Ośnie średnią miałem 26.5 km/h czyli całkiem niezły wynik.
Szkoda tylko, że zapomniałem w domu przeczytać opis gdzie jest ukryta skrzynka geocache. Dojechałem do miejsca ukrycia, patrzę na basztę i zacząłem zastanawiać się na co ja w ogóle paczam. Baszta ładna, mur miejski zacny, ale przecież nie będę przerzucał wszystkich kamieni w poszukiwaniu skrzynki.
Do Ośna zostało jakieś 10km© donremigio
Baszta Wielka Chyżańska© donremigio
Baszta Wielka Chyżańska© donremigio
Ośno Lubuskie - mury obronne© donremigio
Ośno Lubuskie - Armata© donremigio
Ośno lubuskie - Kościół© donremigio
No nic ... opis (dość skąpy) baszty przeczytałem, pobiegałem po okolicy i popstrykałem nieco fotek (widok armaty skierowanej na Berlin bezcenny) i nagle niebo mi nad głową zawarczało. Oho ... się będzie działo. Obiecana przez pogodynka.pl burza. A ja grubo ponad 2 godziny jazdy od domu.
Na horyzoncie pojawiły się ciemne chmury© donremigio
No nic ... hyc na rowerek i jadę ku Sulęcinowi. W sumie jadąc trasą którą przyjechałem byłoby szybciej, ale jakoś nie chciało mi się telepać tą samą drogą. Tak więc ... na Sulęcin ... z czarnymi chmurami za plecami i wiatrem wiejącym bardziej w twarz niż plecy. Do tego, jako że w Ośnie raczej nie posiedziałem sobie, odcięło mi prąd. No i zaczęły się górki i góreczki. No i woda zaczęła mi się kończyć, a sklepy raczej pozamykane. Psia krew.
Wtem ... cud. Jakaś pani, z jak mniemam mężem, zjeżdżała właśnie ze sporej górki pod którą własnie podjeżdżałem męcząc się okrutnie, i wypadła jej z koszyka butelka połerade. Mężuś chciał się zatrzymać, ale ona tylko krzyknęła by zostawił tą butelkę bo nie warto się zatrzymywać. Nie warto ? Nie warto ?!?! Cudowny napój o kolorze denaturatu. Wypiłem do ostatniej kropelki wyciskając butelkę.
Pokrzepiony napojem ruszyłem na Sulęcin. W Sulęcinie posiedziałem kilkanaście minut by zregenerować siły. Spojrzałem na GPS. Pokazywał mi najkrótszą trasę przez Nowiny Wielkie. No chyba go pogięło. Ignorując jego wskazania skręciłem na Wędrzyn w okolicach którego jest stara poradziecka baza atomowa. A raczej jej resztki. Byliśmy tam ze Sławkiem w zeszłym roku i już ją rozbierali. Bunkry pewnie już są tam zasypane.
W Wędrzynie na podjeździe zauważyłem jeszcze jeden bunkier. Atomówek raczej tam nie trzymali :)
Bunkier - okolice Wędrzyna© donremigio
Po minięciu Lubniewic zatrzymałem się jeszcze na chwilę na parkingu leśnym, ale coraz głośniejsze grzmoty zmusiły mnie do dalszej jazdy. Obejrzałem się ... Jezu Chryste. Przyspieszyłem. Dość sporu kawałek był teraz z lekkiej górki tak więc z 10 km zasuwałem z 30-35 km/h. Padać zaczęło gdy rozpędzony wjechałem na nowy most. Najpierw to był lekki prysznic. W sumie byłem zgrzany 115 km jazdą i był on nawet przyjemny. Po minucie nie było mi już przyjemnie. Lało ... lało jak z cebra ... ściągnąłem okulary bo już nic przez nie nie widziałem. Czułem się jakby mi ktoś lał na głowę wiadra wody. Na Posejdona ... to było przegięcie.
Po chwili do radosnego repertuaru doszedł grad. Zacząłem obłąkańczo się śmiać. Stojąc na czerwonym świetle poczułem na sobie przerażone spojrzenia kierowców. Koleś z rowerem stojący w strugach deszczu, zdzielany po twarzy gradem, z szalonym uśmiechem na twarzy oświetlanym co chwila błyskawicami, musiał przerażać.
Ktoś, w stojącym obok bloku, otworzył na parterze okno i zawołał żebym schował się w klatce. Powoli obróciłem głowę do niego i uśmiechnąłem się szerzej. Okno zostało szybko zamknięte.
Na przejściu zmieniło się światło i ruszyłem dalej. Pod górkę z wodą spływającą z bocznych uliczek i tworzącą na ulicy rzekę. Tak ... rzekę. Cześć samochodów zatrzymała się na chodnikach by przeczekać ten potop. Przejeżdżając przez niektóre skrzyżowania wylewająca się woda niemal przewracała mnie i zalewała koła prawie do piast.
Niedawno składałem te koła. Piasty są nowe i w ich opisie było podane, że są 400% bardziej szczelne niż inne wiodące na rynku piasty. Mam nadzieję, bo to był deszcz o wilgotności 400%.
Wreszcie dotarłem do klatki schodowej swojego mieszkania. Idąc schodami, niosąc rower na plecach, z wodą która lecąc ze mnie tworzyła malownicze kaskady na stopniach, spotkałem sąsiada. Spytał się mnie "Co zmokłeś?". Stanąłem i uśmiechnąłem się. Sąsiad szybko sobie poszedł. Chyba się przestraszył.
Kategoria Fotorelacja, coś koło 100 km, Wokół Gorzowa
